Türkiye Yaban hayatı ve Av Kaynakları

Türkiye Yaban Hayatı ve Av Kaynakları: Tabiat yapısı, coğrafi  konumu, iklim özellikleri, arazi şekilleri bakımından av hayvanlarının (yabani hayvanların) çeşitlenmesine ve zenginliğine müsait olan Türkiye'de,  yerleşme tarihinin çok eski olması, ormanların, kırlık yerlerin, sulakların insanlar tarafından binlerce yıl kullanılması yüzünden yaban hayvanları yönünden bir fakirleşme ile karşılaşılır.

Şuursuz ve aşırı avlanmalar yüzünden de tabii denge bozulmuştur. M.S. II. yy. başlarında Anadolu'da aslan, XVI. yy'a kadar Doğu Anadolu Bölgesi'nde yaban atları eşekleri, XX. yy. başlarına kadar da Güney doğu Anadolu Bölgesi'nde (Dicle vadisi) Mezopotamya alağeyiğinin yaşadığı bilinmektedir. Fakat bugün bunlar tükenmiştir.

Türkiye su kuşlarının göç yolları üzerinde bulunur. Bu özelliği ile milletlerarası bir ilginin konusudur. Yaban ördeği, yaban kazı, turna, telli turna, su tavuğu, su çulluğu, yağmurcun, dalgıç kuşu başlıca su kuşlarıdır.

Türkiyede karada yaşayan başlıca kuşlar:

Sülün, keklik, kum kekliği, çil, turaç, bıldırcın, urkeklik, toy, mezgeldek, bığırtlak, çulluk, tahtalı, gökçe, kaya güvercini, üveyik, sarı asma, karatavuk, ardıç kuşu, arı kuşu, çavuş kuşu, sığırcık, karga, serçe, v.s. 
 

Başlıca kuş türleri fotoğrafları..

Bunların dışında devletçe koruma altına alınan kuşlar vardır bunlar:

Kuğu, flamingo, çeltik kargası, leylek, balıkçıl, pelikan, karabatak, kelaynak, balaban kuşu, kaşıkçı kuşu, kumru, guguk, çoban aldatan, bir cins sığırcık, ağaç kakan, kırlangıç, sağan, yalı çapkını, ibibik, çekirge kuşu, saz bülbülü, baştan kara, çalı bülbülü, sinek kapan, çulha kuşu, keten kuşu, şahin, doğan, kartal, atmaca, çaylak, kerkenez, akbaba, puhu, baykuş, kukumav.

Türkiyede yaşayan  yabani hayvanlar nelerdir :

Alageyik, ulugeyik, dağ koyunu, dağ keçisi, karaca, çengel boynuzlu dağ keçisi, ceylan, yaban domuzu, vaşak, bozayı, pars, yaban kedisi, karakulak, kurt, tilki, çakal, sansar, saz kedisi, adi sansar, sırtlan, porsuk, kakım, zerdova, kokarca, gelincik, su samuru, tavşan, sincap.

Halen Türkiye'de hektar başına 82 gr. av eti elde edilebilmektedir ki, ülkenin doğal imkanlarına göre yetersiz bir miktardır.

Devlet, av sporunun gelişmesini, şuurlu ve kontrollü bir şekilde yapılmasını, av turizminin inkişafını sağlamak, yaban hayatını canlı tutmak üzere av koruma ve av üretme istasyonları kurmuş, avlanmayı belli şartlara ve bir takvime bağlamıştır. Buna riayet, kanuni bir mecburiyet olduğu gibi, vicdani bir vatandaşlık ve insanlık görevidir de.